Dvorak

Dvorak
Nome: Antonín Leopold Dvorak.
Data nacemento: 8 de setembro de 1841, Nelahozeves (actual República Checa).
Data morte: 1 de maio de 1904, Praga (actual República Checa).
Nacionalidade: Checa.
Movemento artísitico: Nacionalismo
Artista: Compositor. 
Obras. 1855-1869 Misa en se bemol maior, Sinfonías en do menor e en se bemol maior, Interludios. 1870-1879 Abertura Tráxica, Op. 1, óperas Alfredo, O rei e o carboeiro, Os cabezas duras e Vanda, Sinfonías en min bemol maior, en re menor e en fa maior, Stabat Mater, Op. 58, Cantos Moravos, Op. 32, Suite Checa en re maior, Op.39. 1880-1889 Sinfonías en re maior, en re menor e en sol maior, Danzas Eslavas, Concerto para violín na menor, Op. 53, Misa en re maior, ópera O Jacobino, Sionfonía do Novo Mundo. 1890-1904 Concerto para violoncello en si menor, Op. 104, Réquiem, Che Deum, Sinfonía no meu menor, Cantos bíblicos, óperas Rusalka (con libreto de Kvajul) e Armide.

O seu  pai posuía un reducido establecemento hostaleiro (unha fonda e tamén carnicería). Antonin Dvorak foi o grande dos oito fillos que tivo a familia. O pai tocaba o violín e a cítara, e era membro da orquestra do pobo. Non hai dúbida que as primeiras impresións musicais do neno debéronse aos sons daquela orquestra. No século XVIII case todos os mestres de escola e organistas bohemios sabían tocar todos os instrumentos. Isto é o que sucedía, máis ou menos, en Nelahozéves co mestre de primeiras letras da localidade, denominado Joseph Spitz. El ensinou a tocar o violín a Antonin, que, parece ser, alegraba co seu instrumento as veladas dos clientes que acudían á fonda do seu pai. Dvorak pasou, pois, os primeiros anos da súa vida nun ambiente campesiño e dialectal.
Xa desde neno demostrou disposición para a música. Iniciou os seus estudos en Zlonice en 1853 e proseguiunos en Praga durante o período 1857-59. Logo tocou a viola nunha orquestra ata 1871. Ao mesmo tempo emprende a súa actividade de compositor. O primeiro éxito alcanzado neste ámbito foi un Himno (1873); grazas a tal obra obtivo o cargo de organista da igrexa de San Etelberto, que conservou ata 1877.
En 1892 acepta a invitación de marchar a Nova York como director do Conservatorio Municipal; en América escribiría algunhas das súas obras máis famosas: a Sinfonía do Novo Mundo (1893), o Cuarteto en fa maior (1893), os Cantos bíblicos (1894) e o Concerto para violoncelo e orquestra (1895). A nostalxia da patria induciulle a regresar a Praga, onde volveu ocupar o cargo de profesor de composición do Conservatorio que xa tiña antes de marchar.  

Outras cousas:

# Contan quen o coñeceron que Dvorak, fillo de carniceiro e mesoneiro, foi sempre un home humilde: prefería o campo á cidade, tiña afección pola cría de pombas, daba longos paseos campestres e gustáballe tomarse unhas cervexas de cando en vez cos seus amigos na taberna do pobo. Esa bonhomía e esa cordialidade sinxela son tamén as que transmiten as súas obras.

# A edición das obras de Dvorak expuxo algunhas confusións sobre a súa ordenación cronolóxica. Ás veces, as casas editoras preferían dar aos compositores noveis a imaxe de ser artistas consolidados, polo que daban ás súas obras un número de opus (significa obra) superior ao que lles correspondería. Pola súa banda, o propio Dvorak deu un número de opus máis baixo a algunhas das súas composicións para poder vendelas a outras editoriais eludindo as súas obrigacións contractuais. Nalgúns casos, unha mesma obra chegou a ter tres números de opus diferentes.

# Tamén houbo confusión sobre a numeración das sinfonías de Dvorak. Iso debeuse a que foron enumeradas inicialmente segundo a súa orde de publicación, non de composición. Ademais, as catro primeiras sinfonías publicáronse logo das outras cinco, e estas non se publicaron na súa orde cronolóxica correcta. Por iso, por exemplo, a Sinfonía do Novo Mundo foi coñecida durante un tempo como Quinta e posteriormente como Oitava antes de recibir a súa numeración definitiva como Sinfonía Nº 9. 

# A obra de Dvorak é moi variada: desde a ópera á música de cámara pasando pola música sinfónica, terreo ao que dedicou máis atención. 

# A Dvorak foille dedicado o cráter Dvorak, na superficie de Mercurio.